Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łomży

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni M. T. wniosła o dokonanie podziału majątku wspólnego jej i S. K. poprzez ustalenie, że w skład tego majątku wchodzi nieruchomość w postaci niezabudowanej działki o powierzchni 0,6926 ha, położonej w S. o nr ewidencyjnym (...), dla której Sąd Rejonowy w Łomży prowadzi księgę wieczystą nr (...). Wniosła o dokonanie podziału ww. nieruchomości w naturze na dwie działki o równej powierzchni.

W uzasadnieniu wniosku wskazała, że w skład majątku wspólnego wnioskodawczyni i uczestnika wchodzi prawo własności działki położonej w S. o powierzchni 0,6926 ha. W niniejszym przypadku możliwy jest podział nieruchomości w naturze zgodnie z treścią art. 211 k.c. Wyjaśniła, że po dokonaniu tego podziału obie działki będą miały dostęp do drogi publicznej.

Uczestnik postępowania S. K. wniósł o oddalenie wniosku w całości z uwagi na dokonanie przez strony podziału majątku i w konsekwencji nieistnienie już majątku dorobkowego.

W przypadku ustalenia, że nieruchomość w postaci niezabudowanej działki o powierzchni 0,6926 ha, położonej w S. stanowi majątek dorobkowy stron wniósł o przyznanie mu ww. nieruchomości na wyłączną własność i rozliczenie wzajemnych roszczeń w ten sposób, by od części należnej wnioskodawczyni odliczyć wartość nakładów poczynionych przez niego na nieruchomość wspólną w wysokości 10.759,00 zł, a których wartość obliczona na 2017 r. z wykorzystaniem rocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych podanego przez Prezesa GUS wyniosła 17.923,68 zł, co jego zdaniem w pełni wyczerpuje udział należny wnioskodawczyni.

W uzasadnieniu swojego stanowiska podał, że małżeństwo wnioskodawczyni i uczestnika zostało rozwiązane wyrokiem Sądu Wyższej Instancji S. C. S. J. z 19 stycznia 2017 r., nr ref. (...). Umową z 6 lutego 2017 r. strony podzieliły majątek wspólny z ustanowieniem obowiązków spłat, przy czym umowa ta dotyczyła całego majątku wspólnego małżonków. I tak ustalono, że strony są właścicielami na zasadzie małżeńskiej wspólności nieruchomości mieszczącej się pod adresem (...) S. M., (...) (...) i po przekazaniu spłaty w wysokości 160.000 $ żona przeniesie na męża na podstawie umowy sprzedaży wszelkie prawa, tytuł oraz udział we wskazanej nieruchomości. Jednocześnie strony dokonały podziału majątku ruchomego wchodzącego w skład wspólności majątkowej małżeńskiej, którego większa część przypadła uczestnikowi. Tym samym - ustalenie przez sąd, że majątek wspólny stron został już podzielony ugodą zawartą w USA winno skutkować oddaleniem wniosku z uwagi na brak istnienia majątku dorobkowego małżonków.

Natomiast na wypadek ustalenia, że nieruchomość położona w Polsce wchodzi w skład majątku dorobkowego podlegającego podziałowi uczestnik wskazał, że została ona zakupiona ze środków pieniężnych stanowiących jego majątek odrębny. Środki te zostały mu darowane przez ojca - E. K. i znajdowały się na ich wspólnym rachunku bankowym prowadzonym w USA. Następnie z przedmiotowych środków E. K., na podstawie pełnomocnictwa udzielonego mu przez uczestnika, dokonał zakupu nieruchomości położonej w S.. Wobec powyższego przyjąć należy, że uczestnik dokonał nakładu z majątku odrębnego na rzecz majątku wspólnego małżonków w postaci zakupu przedmiotowej nieruchomości. Z uwagi na wysokość poczynionych nakładów uzasadnione jest zatem przyznanie na jego rzecz prawa własności spornej działki, co w całości wyczerpuje roszczenie uczestnika o zwrot nakładów poniesionych na majątek wspólny.

Po przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego wnioskodawczyni wniosła ostatecznie o przyznanie na jej rzecz działki nr (...) powstałej w wyniku podziału zaproponowanego przez biegłego. Nadto - domagała się ustalenia, że w skład majątku wspólnego stron wchodzi wierzytelność z tytułu odszkodowania za przejęcie na własność Gminy Ł. działki nr (...) o powierzchni 0,0522 ha stanowiącej uprzednio własność M. T. i S. K. oraz podzielenia ww. wierzytelności po połowie.

Uczestnik postępowania podtrzymał swoje stanowisko, a dodatkowo poparł wniosek o dokonanie podziału wierzytelności odszkodowawczej na dwie równe części. W przypadku natomiast ewentualnego podziału majątku wspólnego stron wniósł - podobnie jak wnioskodawczyni - o przyznanie mu na własność działki nr (...)

Sąd Rejonowy w Łomży postanowieniem z dnia 3 listopada 2020 r., sygn. akt I Ns (...):

-

w punkcie I ustalił, że w skład majątku objętego małżeńską wspólnością ustawową małżonków M. T. i S. K. wchodzi:

1.  nieruchomość położona w obrębie ewidencyjnym Nr (...), S., jednostka ewidencyjna: [ (...)_2] Ł., oznaczona numerem działki (...) - dla której Sąd Rejonowy w Łomży prowadzi księgę wieczystą (...).

2.  wierzytelność z tytułu odszkodowania za przejecie z mocy prawa na własność Gminy Ł. działki nr(...)o pow. 0,0522 ha stanowiącej uprzednio własność M. T. i S. K.;

-

w punkcie II ustalił, że wnioskodawcy i uczestniczce przysługują równe udziały w majątku opisanym w punkcie I podpunkty 1 i 2;

-

w punkcie III ustalił wartość całego majątku wspólnego na kwotę 796.580,00 zł;

-

w punkcie IV dokonał podziału majątku wspólnego byłych małżonków M. T. i S. K. w ten sposób, że:

1.  działkę o numerze ewidencyjnym (...)o powierzchni 0,3202 ha powstałą w wyniku podziału działki o numerze ewidencyjnym (...) opisanej w punkcie I postanowienia - zgodnie z mapą podziału działki sporządzoną przez biegłego sądowego J. K. z dnia 21 lipca 2020 r., która stanowi integralną część niniejszego orzeczenia - przyznał na wyłączną własność uczestnikowi S. K.,

2.  działkę o numerze ewidencyjnym (...) o powierzchni 0,3202 ha powstałą w wyniku podziału działki o numerze ewidencyjnym (...) opisaną w punkcie I postanowienia - zgodnie z mapą podziału działki sporządzoną przez biegłego sądowego J. K. z dnia 21 lipca 2020 r., która stanowi integralną część niniejszego orzeczenia - przyznał na wyłączną własność wnioskodawczym M. T.;

3.  wierzytelność szczegółowo opisaną w punkcie I podpunkt 2 przyznał M. T. i S. K. w udziałach po 1/2 części.

-

w punkcie V zasądził od uczestnika S. K. tytułem spłaty na rzecz wnioskodawczyni M. T. kwotę 12.840,00 zł (dwanaście tysięcy osiemset czterdzieści złotych) - płatną w terminie 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności.

-

W punkcie VI nakazał pobrać od wnioskodawczyni M. T. na rzecz Skarbu Państwa - kasa Sądu Rejonowego w Łomży kwotę 4.756,29 zł tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych w postaci wydatków na opinię biegłego;

-

W punkcie VII nakazał pobrać od uczestnika S. K. na rzecz Skarbu Państwa - kasa Sądu Rejonowego w Łomży kwotę 4.756,29 zł tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych w postaci wydatków na opinię biegłego;

-

w punkcie VIII zasądził od uczestnika S. K. na rzecz wnioskodawczyni M. T. kwotę 500 zł tytułem zwrotu kosztów połowy opłaty uiszczonej od wniosku;

-

w punkcie IX ustalił, że w pozostałym zakresie wnioskodawczyni i uczestnik sami ponoszą koszty związane ze swoim udziałem w sprawie.

Powyższe rozstrzygniecie zapadło w tak ustalonym stanie faktycznym:

S. K. i M. T. zawarli związek małżeński 26 marca 1997 r. w L. ((...)). Strony nie zawierały żadnych majątkowych umów małżeńskich.

W dniu 8 grudnia 1997 r. S. K. udzielił swojemu ojcu E. K. pełnomocnictwa do zakupu nieruchomości. Przedstawiając powyższe pełnomocnictwo, E. K. w dniu 19 lutego 1998 r. zakupił od S. B. i M. B. nieruchomość w postaci niezabudowanej działki gruntu ornego o powierzchni 0,6926 ha, położonej w S., oznaczonej w ewidencji gruntów nr (...) za cenę 10.450,00 zł. Sporządzenie aktu notarialnego miało miejsce w Kancelarii Notarialnej notariusz B. P. za nr aktu Rep. A (...). W akcie wskazano, że zakup następuje na rzecz S. K. pomimo tego, iż nie zachodziły przesłanki do wejścia prawa własności nieruchomości do majątku odrębnego S. K. z uwagi na panujący pomiędzy stronami ustrój majątkowy. Dla nieruchomości została założona księga wieczysta, nosząca aktualnie numer (...), gdzie w dziale II, dotyczącym ujawnienia prawa własności został wpisany wyłącznie jako właściciel S. K..

W 2006 r. nastąpiła transkrypcja amerykańskiego aktu małżeństwa stron, co skutkowało sporządzeniem w USC w Ł. aktu małżeństwa za nr (...).

W dniu 26 lipca 2012 r. zostało wydane w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w Łomży niezaskarżone postanowienie odmawiające wpisania M. T. w dziale II jako współwłaścicielki nieruchomości.

Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2013 r. sygn. akt I C (...) Sąd Rejonowy w Łomży sprostował treść księgi wieczystej nr (...) prowadzonej w Sądzie Rejonowym w Łomży w ten sposób, że w dziale II w zakresie oznaczenia właściciela wykreślił wpis „S. K. syn E. i D.” a wpisał „S. K. syn E. i D. oraz M. K. (1) córka J. i D. na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej”.

Małżeństwo S. K. i M. T. zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 9 września 2015 r. sygn. akt I C (...), który uprawomocnił się 1 października 2015 r.

Ugodą z 6 lutego 2017 r. strony dokonały podziału majątku wspólnego znajdującego się na terenie USA. Na podstawie tej ugody na wyłączną własność S. K. przyznana została nieruchomość mieszcząca się pod adresem (...) S. M., N. (...), z obowiązkiem spłaty na rzecz M. T. w wysokości 160.000 $.

Zgodnie z decyzją Starosty (...) nr (...) z nieruchomości stanowiącej własność M. T. i S. K. została wydzielona działka nr (...) o powierzchni 0,0522 ha, która została zajęta pod drogi publiczne i z mocy prawa przeszła na własność Gminy Ł.. Za wyżej wymienioną nieruchomość Starosta (...) decyzją z dnia 2 października 2019 r. ustalił odszkodowanie w wysokości 36.394 zł.

Sąd Rejonowy podkreślił, że w sprawie o podział majątku wspólnego między byłymi małżonkami sąd z urzędu ustala (art. 567 § 3 kpc w zw. z art. 684 kpc) skład i wartości majątku wspólnego byłych małżonków. Ustalenie składu majątku wspólnego powinno poprzedzać ustalenie, w jakim ustroju majątkowym pozostawali małżonkowie, czy zawierali umowy majątkowe małżeńskie oraz czy w odrębnym postępowaniu łub umownie udziały małżonków w majątku wspólnym nie zostały ustalone w innej wielkości niż w ustawie.

Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku mając za podstawę treść art. 46 ustawy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z dnia 25 lutego 1964 r., zgodnie z którym w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności majątkowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Sąd Rejonowy wskazał, że problematykę wspólności majątku oraz podziału majątku regulują uzupełniająco, oprócz spraw wprost uregulowanych w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, również przepisy art. 1035 - 1046 kc w sferze materialno-prawnej z odesłaniem do przepisów art. 195-221 kc. Zakres kognicji sądu w postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami określa art. 567 kpc, częściowo odsyłając w tym zakresie do przepisów o dziale spadku (art. 680 kpc i następne), które z kolei zawierają odesłanie do przepisów o postępowaniu w sprawie o zniesienie współwłasności (art. 617 i następne kpc w zw. z art. 688 kpc). W oparciu o ww. przepisy sąd ustala skład i wartość majątku wspólnego (art. 684 w zw. z art. 567 § 3 kpc), ustala wielkość udziałów małżonków w majątku wspólnym, po czym dokonuje podziału tego majątku, orzekając ponadto w razie potrzeby, jakie wydatki, nakłady lub inne świadczenia z majątku wspólnego na rzecz majątku osobistego lub odwrotnie podlegają zwrotowi (art. 567 § 1 kpc). Stan majątku ustala się według stanu istniejącego w dacie ustania wspólności majątkowej, zaś jego wartość - według cen z chwili dokonania podziału (tak m.in. uchwała SN z 27.09.1974 r„ III CZP (...), OSNC (...)).

Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z art. 687 kpc w braku podstaw do wydania postanowienia działowego na podstawie zgodnego wniosku uczestników, do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zniesienia współwłasności. Przy tym w przypadku, gdy nie ma zgodnego wniosku co do sposobu podziału majątku wspólnego, pierwszeństwo ma sposób polegający na podziale tych składników majątkowych, które dają się podzielić (tj. ich podział nie jest sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy i nie pociąga za sobą istotnej zmiany rzeczy lub znacznego zmniejszenia jej wartości), i przyznaniu przedmiotów majątkowych tak powstałych każdemu z małżonków stosownie do wielkości ich udziałów w majątku wspólnym (art. 211 kc). Jeżeli podział ten nie będzie w pełni odpowiadał wartości udziałów w majątku wspólnym, sąd zasądzi odpowiednią dopłatę od jednego z małżonków na rzecz drugiego z nich (art. 212 § 2 zdanie pierwsze kc).

Sąd Rejonowy podkreślił, że wspólność ustawowa majątkowa małżeńska powstała miedzy stronami w dniu zawarcia miedzy nimi związku małżeńskiego tj. 26 marca 1997 r. – stosownie do art. 31 § 1 k.r.o. Wspólność ta ustała z dniem 1 października 2015 r. tj. z dniem uprawomocnienia się wyroku rozwodowego z dnia 9 września 2015 r. w sprawie o sygn. I C (...). Strony nie zawierały w trakcie małżeństwa majątkowych umów małżeńskich, w związku czym między nimi istniał ustrój ustawowej wspólności majątkowej, o którym mowa w art. 31 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, charakteryzujący się równymi udziałami małżonków w majątku wspólnym stosownie do dyspozycji art. 43 ust. 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Kwestią sporną w sprawie było, czy w skład majątku wspólnego byłych małżonków wchodzi niezabudowana nieruchomość położona w S., czy małżonkowie dokonali już uprzednio podziału swojego majątku w zakresie tejże nieruchomości oraz ewentualnie - czy nakłady poniesione przez uczestnika pokryły wartość udziału uczestniczki w tejże nieruchomości.

Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne wyjaśnienia wnioskodawczyni, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta na ich rzecz przez pełnomocnika, którym był ojciec uczestnika - E. K., a zakup nieruchomości sfinansowany był ze środków wspólnych małżonków, bowiem przed ślubem przekazała ona otrzymaną od ojca darowiznę pieniężną w kwocie 5.000 dolarów przyszłemu mężowi i pieniądze te „wymieszały się na koncie”, zaś w USA cały czas pracowała tyle, że nielegalnie.

Sąd Rejonowy podkreślił, że powyższe wyjaśnienia wnioskodawczyni potwierdził świadek J. T. (1).

Sąd I Instancji nie uznał za wiarygodne wyjaśnień S. K., że jego ojciec zakupił przedmiotową nieruchomość wyłącznie na jego rzecz, z zamiarem późniejszego podziału pomiędzy swoją trójkę dzieci - uczestnika i jego dwie siostry. Z wyjaśnień uczestnika wynikało rownież, że zakup ten został w całości sfinansowany ze środków pochodzących od E. K.. Przy tym nie był pewien, czy wnioskodawczyni miała świadomość, że zakupuje on nieruchomość za pośrednictwem swojego ojca. Ponadto uczestnik twierdził, że zawarta w USA ugoda dotycząca podziału majątku obejmowała cały majątek - także ten znajdujący się w Polsce. Nie mógł sobie jednak przypomnieć, czy w jej treści uwzględniono nieruchomość w S..

Sąd Rejonowy analizując materiał dowodowy - w szczególności zawartą między stronami ugodę ustalił, że sporna nieruchomość położona w Polsce nie stanowiła przedmiotu ugody. Tym samym uznał, że celem zawartej przez strony umowy był podział majątku położonego wyłącznie na terenie USA.

Sąd Rejonowy uznał za nieskuteczne próby wykazania przez uczestnika, że nieruchomość została nabyta na potrzeby kilkoroga dzieci i tego, że E. K. zakupił ją z tym przeznaczeniem wyłącznie z własnych środków.

W tym zakresie Sąd I Instancji uznał za niewiarygodne zeznania świadków A. Ś. (1) – siostry uczestnika oraz M. K. (2) (ur. 1982 r.) – drugiej siostry uczestnika. Sąd Rejonowy miał przy tym na uwadze bliskie pokrewieństwo świadków z uczestnikiem postępowania i naturalną chęć przedstawienia okoliczności w sposób jak najbardziej korzystny dla brata. Jednocześnie Rejonowy podkreślił, że w momencie dokonywania zakupu przedmiotowej nieruchomości w 1998 r. M. K. (2) była jeszcze nastolatką i nawet jeśli rzeczywiście uczestniczyła w rodzinnych ustaleniach dotyczących powyższego zakupu to pozostawała ona wówczas w Polsce, a wnioskodawczyni i uczestniczka przebywali w USA. Mało wiarygodnym jest zatem, by szczegółowo orientowała się w sytuacji małżonków, zamiarów starszych członków rodziny. Przy tym świadkowie ci – byli zainteresowani korzystnym dla uczestnika rozstrzygnięciem.

Sąd Rejonowy uznał również, że zeznania E. K. w wielu kwestiach nie mogą być uznane za wiarygodne, bowiem świadek ten zeznawał, że nieruchomość nabywał dla dzieci, lecz nie wiedział jak prawidłowo dokonać tego zakupu na rzecz całej ich trójki. Świadek wskazał przy tym, że nie było zamysłu, żeby działka była zakupiona na obojga małżonków. Równocześnie świadek zeznał, że „trzecia część działki była dla syna i jego żony”.

Sąd Rejonowy zauważył, że jeśli świadek nosił się z zamiarem zakupu działki, szukał odpowiedniej nieruchomości i rzekomo w rodzinie były ustalenia, że działka ma być dla wszystkich dzieci - to nie było przeszkód, by zgromadzić wszelkie niezbędne w tym względzie pełnomocnictwa i dokumenty.

Sąd Rejonowy uznał również za niewiarygodne zeznania tego świadka co do pochodzenia środków pieniężnych na zakup nieruchomości. Świadek nie zaprzeczał, że z USA otrzymał pieniądze na zakup działki.

Sąd I Instancji przy tym zwrócił uwagę, że w momencie zakupu działki wnioskodawczyni i uczestnik pozostawali już w związku małżeńskim. Środki pochodzące z pracy uczestnika należały do małżonków. Wnioskodawczyni wykazywała, że do wspólnych środków włączyła też przewiezione za granicę środki pieniężne pochodzące od własnej rodziny. Sam wskazywany przez świadka fakt, że obaj z synem byli upoważnieni do konta, lub mieli wspólne konto nie może potwierdzać, że konkretne środki należały akurat do świadka. W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy przemawia za tym, że małżonkowie gromadzili środki pieniężne, gospodarowali wspólnymi środkami i z nich też dokonano zakupu przedmiotowej nieruchomości. Uczestnik postępowania nie wykazał, by okoliczności te mogły wyglądać inaczej.

Sąd I Instancji przy tym wskazał, że ani uczestnik ani jego ojciec nie podjęli po zakupie działki żadnych kroków, by sfinalizować domniemany zamiar rodzinny. Jest to o tyle znamienne, że przez lata uczestnik sam figurował jako właściciel, a dopiero wyrokiem z dnia 6 czerwca 2013 r. sygn. akt I C (...) Sąd Rejonowy w Łomży sprostował treść księgi wieczystej wpisując do niej wnioskodawczynię.

Dlatego Sąd I Instancji nie podzielił stanowiska uczestnika wskazującego, że przedmiotowa nieruchomość położona w S. została nabyta w całości ze środków stanowiących jego majątek osobisty, pochodzących z otrzymanej od ojca darowizny. W umowie przenoszącej własność nie zostało w żaden sposób wskazane, że nabycie nieruchomości następuje do majątku odrębnego uczestnika, bądź też ze środków stanowiących jego majątek odrębny.

Tym samym, wskazane prawo własności zostało nabyte przez strony w trakcie trwania związku małżeńskiego stron w 1998 r. i dlatego też weszło w skład ich majątku wspólnego, zgodnie z art. 31 § 1 kro.

Jednocześnie Sąd Rejonowy podkreślił, że prawomocnym wyrokiem z dnia 6 czerwca 2013 r. sygn. akt I C (...) Sądu Rejonowego w Łomży sprostowano treść księgi wieczystej nr (...) prowadzonej w Sądzie Rejonowym w Łomży w ten sposób, że w dziale II w zakresie oznaczenia właściciela wykreślono wpis „S. K. syn E. i D.” a wpisał „S. K. syn E. i D. oraz M. K. (1) córka J. i D. na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej”. W ten sposób określono status własności przedmiotowej nieruchomości.

Sąd I Instancji miał na uwadze, że w związku z wywłaszczeniem części przedmiotowej nieruchomości w skład majątku wspólnego stron wchodzi także wierzytelność z tytułu odszkodowania za przejęcie z mocy prawa na własność Gminy Ł. działki nr (...) o powierzchni 0,0522 ha stanowiącej uprzednio własność M. T. i S. K.. W tym zakresie stanowiska stron pozostawały zgodne.

Sąd Rejonowy nie znalazł żadnych podstaw do przyjęcia, że udziały w majątku wspólnym stron nie były równe stosownie do art. 43 § 2 kro, nie wykazano również, aby nieruchomość położona w S. została nabyta z innych środków niż te należące do małżonków.

Mając na uwadze treść art. 211 k.c. oraz treść opinii biegłego sądowego z zakresu geodezji i szacowania nieruchomości Sąd I Instancji dokonał podziału przedmiotowej nieruchomości w naturze. W wyniku podziału powstały dwie działki o takiej samej powierzchni i porównywalnej wartości. Biegły ustalił aktualną wartość rynkową nieruchomości położonej w S., oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) (uprzednio (...)) o powierzchni 0,6404 ha na kwotę 582,104 zł. W swojej opinii opracował projekt podziału nieruchomości oznaczonej numerem (...) uwzględniając obecny stan prawny działki gruntu. Wydzielił działkę nr (...) o pow. 3202 m2 i działkę nr (...) o pow. 3202 m2. Wartość rynkowa przedmiotowych działek wyniosła: działki nr (...) - 386.513 zł i działki nr (...)- 373.673 zł.

Sąd Rejonowy przyznał na własność wnioskodawczyni działkę nr (...) mając na uwadze podawane przez nią argumenty dotyczące planów zamieszkania w pobliżu Ł., nie znajdując podstaw do uwzględnienia tożsamych argumentów podawanych przez uczestnika. Sąd I Instancji decyzję swoją argumentował, zamieszkiwaniem uczestnika oraz jego rodziny generacyjnej w USA od wielu lat.

Tym samym, Sąd Rejonowy przyznał wnioskodawczyni M. T. wnioskowaną przez nią działkę nr (...) na wyłączną własność S. K. przyznana została natomiast działka nr (...) co spowodowało konieczność nałożenia obowiązku spłat ze strony uczestnika ( art. 212 § 2 kc ) na rzecz wnioskodawczyni kwotą w wysokości 12.840 zł.

Ustalając skład majątku objętego małżeńską wspólnością ustawową byłych małżonków M. T. i S. K. Sąd Rejonowy zaliczył do niego: nieruchomość położoną w obrębie ewidencyjnym nr (...), S., jednostka ewidencyjna: [ (...)_2] Ł., oznaczoną numerem działki (...) - dla której Sąd Rejonowy w Łomży prowadzi księgę wieczystą(...) oraz wierzytelność w kwocie 36.394,00 zł z tytułu odszkodowania za przejęcie z mocy prawa na własność Gminy Ł. działki nr (...) o powierzchni 0,0522 ha stanowiącej uprzednio własność M. T. i S. K..

Wartość przedmiotu postępowania Sąd określił na kwotę 796.580 zł.

Ponadto - Sąd I Instancji ustalił, że wnioskodawczyni i uczestnikowi przysługują równe udziały w majątku wspólnym i dokonał podziału majątku wspólnego w ten sposób, że działkę o numerze ewidencyjnym (...) o powierzchni 0,3202 ha powstałą w wyniku podziału działki o numerze ewidencyjnym (...) - zgodnie z mapą podziału działki sporządzoną przez biegłego sądowego J. K. z dnia 21 lipca 2020 r. - przyznał na wyłączną własność uczestnikowi S. K., zaś działkę o numerze ewidencyjnym (...)o powierzchni 0,3202 ha powstałą w wyniku podziału działki o numerze ewidencyjnym (...) - zgodnie z mapą podziału działki sporządzoną przez biegłego sądowego J. K. z dnia 21 lipca 2020 r. - przyznał na wyłączną własność wnioskodawczyni M. T..

Wierzytelność z tytułu odszkodowania w kwocie 36.394 zł Sąd przyznał M. T. i S. K. w udziałach po 1/2 części.

Sąd I Instancji zasądził równocześnie od uczestnika S. K. na rzecz wnioskodawczym M. T. tytułem spłaty kwotę 12.840 zł płatną w terminie 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności.

Sąd Rejonowy nakazał pobrać od wnioskodawczyni M. T. i uczestnika S. K. kwoty po 4.756,29 zł na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych w postaci wydatków na opinię biegłego.

Mając na uwadze wynik postępowania i wartość majątku stron Sąd I Instancji uznał, że winny one ponieść koszty sądowe w całości, ale też w równych częściach. Z uwagi na fakt, że całą opłatę od wniosku uiściła wnioskodawczyni, Sąd zasądził od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni zwrot połowy opłaty tj. kwoty 500 zł.

W pozostałym zakresie Sąd orzekł, że wnioskodawczyni i uczestnik sami ponoszą pozostałe koszty związane ze swoim udziałem w sprawie - zgodnie z przepisem art. 520 § 1 kpc.

Apelację od powyższego orzeczenia wniósł uczestnik postępowania.

Skarżonemu orzeczeniu zarzucił:

1)  Sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności ustalenie, że nieruchomość została nabyta za środki pochodzące z majątku wspólnego w sytuacji, gdy:

a)  nabycie nieruchomości nastąpiło 19 lutego 1998 r., a zawarcie związku małżeńskiego nastąpiło w dniu 26 marca 1997 r., a ponadto w tym czasie wnioskodawczym nie pracowała, jak też w aktach znajduje się zeznanie podatkowe uczestnika za rok 1997 r. - skutkiem czego oczywistym jest, że małżonkowie nie byli w stanie samodzielnie zgromadzić kwoty koniecznej dla nabycia własności nieruchomości;

b)  nie ustalono, że strony posiadały wspólny rachunek bankowy z którego miałyby zostać przekazane wspólne środki na zakup nieruchomości;

c)  nawet jeśliby jakiekolwiek środki na rachunku ojca uczestnika postępowania pochodziły z zarobków uczestnika postępowania, to w świetle złożonych zeznań podatkowych oczywistym jest, że środki odłożone przez uczestnika postępowania w okresie trwania wspólności byłyby nie wystarczające do nabycia nieruchomości, ani do sfinansowania jej nabycia w istotnej części;

d)  jeśliby zakup zostałby rzeczywiście w całości lub w istotnej części sfinansowany z darowizny otrzymanej przez wnioskodawczynię, to wnioskodawczym winna była żądać co najmniej ustalenia nakładu z jej majątku osobistego na majątek wspólny, jeśli nie wnieść powództwo o uzgodnienie księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym poprzez ujawnienie jej jako wyłącznego właściciela - twierdzenia wnioskodawczyni nie znajdują potwierdzenia w jej wnioskach procesowych;

e)  wnioskodawczyni w czasie trwania małżeństwa nie kwestionowała nabycia nieruchomości do majątku odrębnego uczestnika, a zaczęła to czynić dopiero po wszczęciu sprawy o rozwód przed Sądem w USA;

2)  naruszenie art. 247 k.p.c. poprzez przyjęcie, że wobec treści dokumentu - umowy sprzedaży nieruchomości wyłączone może być dowodzenie, że nieruchomość została nabyta do majątku osobistego uczestnika postępowania w sytuacji, gdy dowodem ponad osnowę dokumentu nie jest dowód przeciwko oświadczeniom wiedzy, jak też dowód istotny dla wykładni oświadczenia woli ujętego w dokumencie, w tym dowód na okoliczności w jakich czynność prawna została dokonana - skutkiem czego oświadczenie woli kupującego po uwzględnieniu okoliczności powinno zostać wyłożone w ten sposób, że pełnomocnik oświadczył, iż nabywa nieruchomość do majątku odrębnego uczestnika postępowania;

3)  art. 567 § 3 w zw. z art. 684 k.p.c. poprzez nieprzeprowadzenie w sposób należyty postępowania dowodowego i nieprawidłowe, a w każdym wypadku przedwczesne ustalenie składu majątku wspólnego w sytuacji, gdy obowiązkiem Sądu było ustalenie z urzędu składu majątku wspólnego, w tym celu zaś powinien był wyczerpująco wyjaśnić wszystkie okoliczności sprawy istotne dla ustalenia, czy sporna nieruchomość stanowi majątek wspólny, a w szczególności:

a)  należycie ustalić okoliczności zawarcia umowy sprzedaży spornej nieruchomości, w tym okoliczności i przyczyny zamieszczenia w akcie notarialnym wzmianki o braku przesłanek nabycia nieruchomości do majątku odrębnego;

a)  okoliczności wszczęcia i przeprowadzenie postępowania, którego skutkiem była zmiana wpisu do księgi wieczystej przedmiotowej nieruchomości;

b)  niewyjaśnienie, czy w przypadku rachunku w USA uznanego przez Sąd I instancji za wspólny dla uczestnika i jego ojca, czy był to ich rachunek wspólny, czy też był to rachunek ojca uczestnika do którego upoważnił on uczestnika jako swojego syna co jest zgodne z zasadami doświadczenia życiowego;

c)  niewyjaśnienie, czy po zakupie miały w rodzinie miejsce rozmowy dotyczące podziału pomiędzy rodzeństwo zakupionej nieruchomości - skoro takie pytania nie zostały zadane nikomu z rodzeństwa, Sąd nie może twierdzić, że ich nie było i oceniać na tej podstawie wiarygodności świadków;

4)  naruszenie art. 233 § 1 KPC poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wyrażającą się w przypisaniu waloru wiarygodności zeznaniom wnioskodawczy ni i świadka (...) w sytuacji, gdy

a)  sprzecznym z zasadami doświadczenia życiowego i logiki jest przyjęcie, że bezrobotna i utrzymywana przez męża wnioskodawczym w niezbyt długim czasie po przyjeździe, jedyne istotne własne środki finansowe nieuszczuplone przeznacza w całości na zakup nieruchomości w Polsce celem budowy domu (jak twierdziła na rozprawie 9.08.2017 r. - znacznik czasu protokołu elektronicznego 00:40:00 - 00:45:11) w sytuacji, gdy małżonkowie z trudem utrzymują się w USA;

b)  Sąd błędnie przyjmuje, że wnioskodawczyni przekazała kwotę 5.000 dolarów na rachunek z którego sfinansowano nabycie nieruchomości i doszło do „wymieszania", bowiem nie był to ani wspólny rachunek bankowy małżonków, ani jest prawdą, że w tamtym czasie wnioskodawczyni nie posiadała rachunku bankowego;

c)  wnioskodawczyni twierdziła, że strony jako rachunek wspólny wykorzystywały rachunek bankowy ojca uczestnika w sytuacji, gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że wnioskodawczyni w roku 1997 r, posiadała własny rachunek bankowy;

d)  wnioskodawczyni twierdziła, że nie posiadała prawa jazdy i nie mogła założyć rachunku bankowego w sytuacji, gdy materiał dowodowy wskazuje, że posiadała prawo jazdy i rachunek bankowy;

e)  nie można uznać, aby to uczestnika obciążał obowiązek wykazania braku przynależności do majątku wspólnego środków finansowych znajdujących się na rachunku bankowym jego ojca, bowiem to wnioskodawczym powinna wykazać, że na rachunku bankowym osoby trzeciej (gdy małżonkowie mają własne konta bankowe) znajdują się i jakie środki należące do majątku wspólnego;

f)  wnioskodawczyni twierdził, że środki na zakup nieruchomości zostały przekazane z rachunku wspólnego małżonków, nie wykazała jednak aby taki rachunek w ogóle istniał; co jest faktem tym bardziej istotnym, że wykazano, iż wnioskodawczyni mijała się z prawdą twierdząc, że nie miała i nie mogła założyć własnego rachunku bankowego;

g)  wnioskodawczyni twierdzi, że była świadoma braku jurysdykcji Sądu USA względem prawa własności przedmiotowej nieruchomości w sytuacji, gdy nie wyjaśnia źródła tej wiedzy, a okolicznością ogólnie znaną jest ogólna bardzo niska świadomość prawna Polaków, jak i fakt, że kwestie jurysdykcji są złożone i nie są powszechnie znane;

h)  świadek J. T. (1) zeznał, że w USA strony miały odrębne rachunki bankowe, co jednoznacznie zaprzeczało twierdzeniom wnioskodawczyni (rozprawa z 9.08.2017 r. - znacznik czasu protokołu elektronicznego 01:06:44 - 01:16:24;

i)  wnioskodawczyni twierdzi, że małżonkowie przekazali 5000 dolarów celem zakupu nieruchomości o wartości 10.000 zł (jak twierdziła na rozprawie 9.08.2017 r. - znacznik czasu protokołu elektronicznego 00:40:00 - 00:45:11) w czasie gdy z trudem uczestnik zarabiał na utrzymanie siebie i wnioskodawczyni, a kwota 5.0000 dolarów miała ówcześnie wartość ok. 18.000 zł (historyczne tabele kursów NBP są informacją powszechnie dostępną; (...) / pieniądze / nbp / średnie / ?date=1998- 01-30);

5)  naruszenie art. 233 § 1 KPC poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wyrażającą się w odmowie przypisania waloru wiarygodności zeznaniom uczestnika oraz świadków A. Ś. (2), M. K. (2) i E. K. z uwagi na pokrewieństwo z uczestnikiem postępowania i dalsze wymienione w uzasadnieniu orzeczenia okoliczności w sytuacji, gdy:

a)  Sąd przypisał walor wiarygodności zeznaniom ojca wnioskodawczyni, nie uznając pokrewieństwa za przesłankę odmowy przyznania waloru wiarygodności zeznaniom tego świadka;

b)  zeznania wskazanych świadków były ze sobą spójne, jak też znajdowały pokrycie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym;

c)  fakt, że M. K. (2) była nastolatką w żaden sposób nie wyklucza, że była informowana przez ojca o planowanym przysporzeniu na rzecz jej i rodzeństwa - fakt ten w pełni koresponduje z regułami stosunków rodzinnych w polskiej kulturze i jest zgodny z zasadami doświadczenia życiowego;

d)  M. K. (2) mimo, że była nastolatką mogła być świadkiem, a nawet uczestnikiem rozmów w czasie rodzinnych spotkaniach i przy innych okazjach, dotyczących przecież jej i jej rodzeństwa - fakt ten w pełni koresponduje z regułami stosunków rodzinnych w polskiej kulturze i jest zgodny z zasadami doświadczenia życiowego;

e)  zważywszy fakt, że rodzeństwo które miałoby stanąć do aktu notarialnego przebywało na różnych kontynentach, wykonywało pracę i nie mogło dowolnie wziąć w USA odpowiednio długiego wolnego w jednym terminie, jak też mając na uwadze ówczesny koszt podróży do Polski w zestawieniu w ceną sprzedaży - nieracjonalnym jest oczekiwanie Sądu, żeby całe rodzeństwo jednocześnie stawiło się u notariusza; ponadto jedna z sióstr uczestnika był niepełnoletnia wobec czego konieczna była uprzednia zgoda sądu opiekuńczego na transakcję z jej udziałem – której uzyskanie oznaczało istotną zwłokę w zawarciu transakcji, jak i istotne koszty;

6)  naruszenie art. 233 § 1 oraz art. 3271 § 1 pkt 1 KPC poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wyrażającą się w pominięciu oceny znajdujących się w aktach sprawy dowodów w postaci: zeznania podatkowego S. K. za rok 1997, zaświadczenia o stanie środków na rachunku E. K., zaświadczenia z 9 maja 2018 r., potwierdzenia rejestracji samochodu w USA przez wnioskodawczynię, wyciągu z rachunku bankowego wnioskodawczym, wyciągu z rachunku bankowego E. K. i protokołu przesłuchania wnioskodawczym w USA wskazujących jednoznacznie, że większość faktów podawanych przez wnioskodawczynię i jej ojca była podyktowana jej celami w postępowaniu bez oparcia w rzeczywistości - co jednoznacznie nakazywało uznać zeznania wnioskodawczyni i jej ojca za niewiarygodne w całości;

7)  naruszenie art. 65 KC poprzez błędną wykładnię:

a)  aktu notarialnego - umowy sprzedaży spornej nieruchomości polegającą na przyjęciu, że skoro pełnomocnik nabywał nieruchomość na rzecz S. K. nieruchomość miałaby wejść do majątku wspólnego w sytuacji, gdy wykładnia literalna i uwzględnienie okoliczności zawarcia umowy sprzedaży dowodzą, że nabycie następowało do majątku odrębnego;

b)  wykładnię ugody stron zawartej w przedmiocie podziału majątku wspólnego i przyjęcie, że jej przedmiotem był wyłącznie majątek znajdujący się w USA w sytuacji, gdy z treści ugody jednoznacznie wynika, że jej celem było uregulowanie całości stosunków majątkowych małżonków, niezależnie od tego gdzie na świecie znajdują się składniki tego majątku, a wyłączna jurysdykcja sądu polskiego w stosunku do nieruchomości znajdujących się w Polsce, nie wyklucza zawarcia przez strony w USA umowy zobowiązującej dotyczącej prawa własności nieruchomości położonej w Polsce.

Wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez oddalenie wniosku oraz zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika postępowania kosztów postępowania w obu instancjach, w tym kosztów zastępstwa procesowego za I i II instancję, wg norm przepisanych.

Wnioskodawczyni wniosła o oddalenie apelacji w całości i zasądzenie od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawczyni kosztów sądowych za II instancję wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja uczestnika nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w przeważającej części podziela ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji i przyjmuje je za swoje. Jako nieprawidłowe należy uznać jedynie ustalenie przez Sąd I instancji, że ugoda stron, w której dokonały one podziału majątku wspólnego znajdującego się na terenie USA została zawarta 6 lutego 2017 r., albowiem ugoda ta została zawarta 6 lutego 2013 r., co jednoznacznie wynika z jej treści (k.40-45 akt I C (...) Sądu Rejonowego w Łomży). Okoliczność ta była także znana i została rozważona przez Sąd Rejonowy w Łomży w sprawie I C (...) o uzgodnienie treści księgi wieczystej, co wprost wynika z uzasadnienia wyroku w tejże sprawie. Wyrok Sądu Rejonowego z dnia 6 czerwca 2013 r. sygn. akt I C (...), nie był zaskarżony i uprawomocnił się 24 lipca 2013 r.

Zgodnie z art. 567 § 3 kpc w zw. z art. 684 kpc w sprawie o podział majątku wspólnego między byłymi małżonkami sąd z urzędu ustala skład i wartości majątku wspólnego byłych małżonków.

Z kolei art. 618 § 2 i 3 kpc, mający zastosowanie w sprawie na mocy art. 688 kpc, nie tylko, że nie podważa regulacji z art. 365 § 1 kpc, ale wręcz podkreśla jej znaczenie w sprawie o podział majątku.

Zgodnie z art. 365 § 1 kpc orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby.

Skutkiem zasady mocy wiążącej prawomocnego wyroku jest to, że przesądzenie we wcześniejszym wyroku kwestii o charakterze prejudycjalnym oznacza, że w procesie późniejszym ta kwestia nie może być już w ogóle badana. Zachodzi tu zatem ograniczenie dowodzenia faktów, objętych prejudycjalnym orzeczeniem, a nie tylko ograniczenie poszczególnego środka dowodowego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2002 r. V CKN 1110/00, LEX nr 74492).

W tym miejscu wyjaśnienia wymaga kwestia zakresu powagi rzeczy osądzonej wynikająca z wyroku Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 6 czerwca 2013 r. sygn. akt I C 672/12. Moc wiążąca prawomocnego orzeczenia sądu charakteryzuje się dwoma aspektami. Pierwszy z nich odnosi się tylko do faktu istnienia prawomocnego orzeczenia. Ten aspekt występuje, gdy w poprzednim postępowaniu, w którym zapadło prawomocne orzeczenie nie brała udziału choćby jedna ze stron nowego postępowania, a nie jest ona objęta prawomocnością rozszerzoną. Nie można bowiem takiej strony obciążać dalszymi skutkami wynikającymi z prawomocnego orzeczenia. Drugi aspekt mocy wiążącej prawomocnego orzeczenia jest określony jako walor prawny rozstrzygnięcia (osądzenia) zawartego w treści orzeczenia. Jest on ściśle związany z powagą rzeczy osądzonej (art. 366 k.p.c.) i występuje w nowej sprawie pomiędzy tymi samymi stronami, choć przedmiot obu spraw jest inny. W nowej sprawie nie może być wówczas zastosowany negatywny (procesowy) skutek powagi rzeczy osądzonej polegający na niedopuszczalności ponownego rozstrzygania tej samej sprawy. Występuje natomiast skutek pozytywny (materialny) rzeczy osądzonej przejawiający się w tym, że rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym orzeczeniu (rzecz osądzona) stwarza stan prawny taki, jaki z niego wynika. Sądy rozpoznające między tymi samymi stronami nowy spór muszą przyjmować, że dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak przyjęto to w prawomocnym, wcześniejszym wyroku, a więc ostatecznym rezultacie procesu uwzględniającym stan rzeczy na datę zamknięcia rozprawy.

Co do zasady mocą wiążącą i powagą rzeczy osądzonej objęta jest jedynie sentencja wyroku, a nie jej uzasadnienie. Jednakże powaga rzeczy osądzonej rozciąga się również na motywy wyroku w takich granicach, w jakich stanowią one konieczne uzupełnienie rozstrzygnięcia, niezbędne do określenia jego zakresu. W szczególności powagą rzeczy osądzonej mogą być objęte ustalenia faktyczne w takim zakresie, w jakim indywidualizują one sentencję rozstrzygnięcia o przedmiocie sporu i w jakim określają one istotę danego stosunku prawnego, przy czym chodzi tylko o elementy uzasadnienia dotyczące rozstrzygnięcia, co do istoty sprawy, w których sąd wypowiedział się w sposób stanowczy o żądaniu. (tak Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 22 października 2019 r., sygn. akt I AGa 413/18).

Moc wiążąca prawomocnego orzeczenia (art. 365 § 1 k.p.c.) zapadłego między tymi samymi stronami w innej sprawie o innym przedmiocie polega na zakazie dokonywania ustaleń i ocen prawnych sprzecznych z ustaleniami i ocenami dokonanymi w sprawie już osądzonej. Sądy rozpoznające między tymi samymi stronami nowy spór muszą przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak przyjęto to w prawomocnym, wcześniejszym wyroku. Skutkiem zasady mocy wiążącej prawomocnego wyroku jest to, że przesądzenie we wcześniejszym wyroku kwestii o charakterze prejudycjalnym oznacza, że w procesie późniejszym ta kwestia nie może być już w ogóle badana (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 24 stycznia 2013 r. I ACa 1345/12, LEX nr 128958).

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że skoro w toczącej się pomiędzy stronami sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej nr (...) z rzeczywistym stanem prawnym, Sąd Rejonowy w Łomży w dziale II w miejsce właściciela S. K. wpisał S. K. oraz M. K. (1) na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej, to w aktualnie rozpoznawanej sprawie Sąd mógłby poczynić ustalenia, że nieruchomość ta nie wchodzi w skład majątku wspólnego stron tylko i wyłącznie wtedy, gdyby po dacie zamknięcia rozprawy w sprawie I C (...) zaistniały nowe zdarzenia powodujące przejście własności nieruchomości na S. K.. Ponieważ w toku całego postępowania przed Sądem I instancji nie zostały podniesione żadne tego typu okoliczności, całkowicie zbędnym było prowadzenie całego postępowania dowodowego na okoliczności związane z zakupem przedmiotowej nieruchomości w 1998 r..

Ponieważ wszystkie zarzuty apelacji podważają wyłącznie ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego w zakresie przynależności do majątku wspólnego stron nieruchomości nr (...) (obecnie działka nr(...) położonej w S., dla której Sąd Rejonowy w Łomży prowadzi księgę wieczystą nr (...) i odnoszą się do zdarzeń objętych już uprzednio oceną Sądu Rejonowego w Łomży w sprawie I C (...) nie mogą one przynieść efektu oczekiwanego przez skarżącego. Z wyżej wskazanych względów, z uwagi na treść powołanego art. 365 kpc, nie zachodzi również potrzeba szczegółowego odnoszenia się do poszczególnych zarzutów apelacji, albowiem gdyby nawet zarzuty te okazały się trafne, co jednakże nie miało miejsca, to i tak, zapadłe rozstrzygnięcie nie mogłoby zostać zmienione.

Na marginesie wskazać należy, iż w pozostałym zakresie (poza datą ugody) ustalania Sądu Rejonowego były prawidłowe i nie naruszały zasady oceny materiału dowodowego wynikającej z art. 233 § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 520 § 2 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 7 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015.1800) z uwagi na sprzeczność interesów wnioskodawczyni M. T. i uczestnika postępowania S. K.. (pkt II).

JOANNA RAWA TOMASZ MAKARUK WIESŁAWA KOZIKOWSKA

ZARZĄDZENIE

Odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi uczestnika.

Data 11.03.2021 r.